HAYALLERİN BİTTİĞİ YERDE,GERÇEK BAŞLAR.

 az önce izledim gecenin bu saatinde sahur mahur hiç bişey bırakmadı saat olmus 5.18 imsak gireli 1.5 saat olmuş nasıl bir film yaaa ... aldı götürdü ... yer yer gülüp yer yer ağlarken film bittiğinde hüngür hüngür ağlarken buldum kendimi... ırkçılığın gözü kör olsun deyip bi de kendime ağladım durdum hala da ağlıyorum. bu kadar güzel bir şarkı söylüyorsun mubarek böyle mi yapılır hani dünya umrunda değildi hani ayrılamazdın...  nesini anlatayım anlatılmaz yaşanır bir film .  gözleri görmeyen bir kız   ile hovarda bir gezi rehberinin hikayesi ile başlıyor. gidiyor da gidiyor... şok üstüne şok yaşıyorsunuz milyon türlü şarkı dinliyorsunuz ama yine de ağlıyorsunuz...  böyle depresif bir gününüzde yalnız izleyin ki bütün gece dolu dolu ağlar içinizi dökersiniz.  diğer bollywood filmlerinde olduğu gibi acayip uzun. ona göre başlatın filmi.  ellerin benim olduğunda ,  cennetin kapıları benim olur.  bana yakın olduğunda  dünya kim...

Bir iran filmi olup izlerken yer yer ağlayıp yer yer aile nasıl olunurmuş diye düşündüren bir film... seyyit' in  molla olmak istediği için tahran a din öğrencisi olmak üzere ailecek gelmeleriyle başlıyor film. zehra (seyyit in eşi ) birkaç gündür çift görme ve ellerinde ayaklarındak uyuşukluktan şikayetcidir. en sonunda kadıncagızın ayaklarının tamamen uyuşması ve düşmesi ile acile giderler. zehra ya ms tanısı konmustur. o hastanedeyken de seyyit evde çocuklara bakmaktadır. komşularının down sendromu bir torunu vardır o da bu ailei sevmiştir. ve bu kızın teybi ve bir tane hakan peker kasedi vardır ki filmde döndürüp döndürüp aynı şey defalarca çalınır :D   doktor olup tanı koymak güzeldir... bi de öbür cepheden gören kişi olmak için bu filmi özellikle meslektaslarıma tavsıye ediyorum. iş yoğunluğu ve hastalar ile yaşadığımız kötü diyaloglar saygısız tavırlar nedeniyle unutmak üzere olduğum empati yetenegimi tekrar gözden geçirmeme neden olmuştur. Herkes bir ömür cennetin ...

dün sabah eyüp sultan camiide namazı kılıp pierre loti de kedilerle kahvaltı yaptıktan sonra saat 7 bucuk civarı ne yapsak ne yapsak derken kuruçeşme de "hoqqa" diye bi yer olduğunu hatırlayıp bi gidelim nasıl bi yermiş  kapalılarsa da şansımızı deneriz diyerek girdik. belki de oralarda sahildeki tek alkolsüz mekandı.. ve evet sabah ın nurunda bunlar da nerden çıktı demeden aldılar içeri... mocha larımızı içtik. çok da güzel bir yerdi menu olarak ıpad vardı gerçekten de... her masada sivri sinekler için olduğunu düşündüğüm reylanlar dikkati çekiyordu. :P  kuruçeşme sahilde mis gibi boğaz havasında kimsecikler etrafta yokken belki kargaların kahvaltılarını yeni yaptığı saatlerde  HUQQA ya gösterdikleri anlayış ve nezaketten ötürü teşekkür ediyoruz... tekrar görüşmek üzere...