Tek kollu hayat

  Başıma yine cins bir iş açmayı başardım. Tam 3 hafta önceydi. Çok kıymetli filtre kahvem tasmasin diye evin içinde koşarken pantolonunun pacasina takılıp yüzümün üzerine doğru düşmekte iken aman şimdi yüz üstü düşsem ağız diş burun hepsi kırılacak dur sunkapidan titunayim derken kırdım güzelim humeruscugumu. Hem de sağ kolumu... Ama iyi haber düşmedim... Acı içinde olduğum yere oturuverdim.  Kolumun kirilisini kırılırken çıkan sesi havada savrulusunu filan uzun bir süre unutamayacagim. Filmlerdeki yavaş çekim sahneler gibi her milisaniyesi bilincimde ve hala korkutucu. Tıpkı yıllar önce 6. Sınıftayken Isparta'da arabanın çarpması gibi. Kar yagiyordu otogara arkadaşıma kaban götürmeye gidiyordum üşümesin diye.arkada 100 metre geride Sağ tarafimdan geçecek bir araba gördüm sonra bu araba gelip bana sol tarafimdan vurdu. Havada savrulusumu savrulurken arabanın icindeki kadinin çığlığını. Baş aşağı yolun ortasına doğru uçarken basımı ve boynumu darbeden korumaliyim diyerek kolumu havaya kaldırdım ve rabbimin bana yumuşak bir yatak hazırlar gibi elimdeki kabanin ve salin tam da düşeceğim yere serilmesini düştükten sonra da arabadaki kadının yanındaki kişiye ne yaptın sen ne yaptın diye bagirmasini hala unutamadim. İki seksen yılın ortasinda yatıp acaba bibuerim kırıldı mı diye vücudumu kontrol ediyorken kadının gelip beni cekistirmesi hiç hoşuma gitmemişti. Ne yapıyorsun dokunma bana ben doktorum demiştim. Asıl merak ettiğim şey omurgamda hasar olup olmadigi idi.  Neyse konumuza dönelim. Sağ kolum 3 haftadır kırık. Ameliyat oldum ve ameliyat ile birlestirilmeyen parçalar da mevcut. Velpo bandaji ile yaşamımı surdurmeye çalışıyorum. Tek kol ile yapması basardigim pek çok şey var ama illa ki diger elimle hafif destek alıyorum. Mesela bez değişimi. En buyuk sorun yeni bezi takarken oncirtcirtlari yapmak oluyor. Tabi bu işi yaparken ultra merhametli cicis yavrularının rolü buyuk bana ellerinden geldiğince yardım ediyorlar. Poplarini kaldırıyorlar elleriyle ayaklarını tutuyorlar bezi bağlarken tutuyorlar filan ❤️😘 canım yavrucuklarim.  Hep böyle merhametli ve anlayışlı olun.  Yemek yaparken de mutfak robotu tek elle kullanılabiliyor zaten. Saçımı toplayamiyorum. Buna da sanırım birkaç hafta daha sabretmek gerekiyor. Artık normal bir şekilde namaz da kilabiliyorum ama secdeye giderken aakidaki kol biraz sorun oluyor secdeden kalkarken de zor oluyor ama bence idare edilir. Velpoyu çıkarıp kılmayı düşündüm ama çocuklar namazda uzerime atlarlarsa diye bunu göze alabileceğimi sanmıyorum. En azından bandaj kolun anormal hareketlerini önlüyor. Vitamin mineral kollajen aminoasit demir almaktan kusma noktasına geldim. Ama daha kalkus oluşumu tamamlanmadığı için birakmayacagim. Burnumu tıkayıp içeceğim. Olaya iyi yanından bakarsak bu boş geçen vakitlerimde sık sık içe bakış yapabiliyorum. Ruh halimi sorgulayıp neye ihtiyacım olduğunu bulabiliyorum . Öte yandan içerisinin de kolum gibi kırık dökük olduğunu goruyorum. Beklentiler karsilanmamalar karşıdakinin beklentileri ofkeler çaresizlik yine bakıma muhtaç hale gelecek olma korkusu ise dönüşün getirecegi stresin stresi .... Tamir edilecek çok şey var. Monotonlasan hayatı tekrar heyecanlı ve merak edilesi hale getirmek kolay olmayacak.  ÜEAH nin ve eskilin içimde kocaman kapkara lekesi duruyor.  Travmatik zamanlar... Üzerinden yıllar geçse de hala gitmiyor o lekeler. Paralel evrendeki ben umarım yolun ÜEAH ye düşmemiştir. Belki mutlu bir isin vardır...